Ukraynada Müharibə: Donbasda cəsədlərin sayıını itirən “kolleksiyaçısı”- FOTO
Aleksey Yukov son beş ayda Donbasda tapdığı cəsədlərin sayını itirib. 300-dən çox düşündüyünü deyir, amma əmin deyil.
Aleksey və adamları qırmızı xaç işarəsi olan ağ soyuducu furqona minərək, ölən Ukrayna və Rusiya hərbçilərinin və mülki şəxslərin cəsədlərini və qalıqlarını toplamaq üçün, tez-tez təhlükəyə doğru gedirlər.
“İstirahət günləri olmadan işləyirik. Daim. Sürürük, çeşidləyirik, daşıyırıq, axtarırıq, hər gün, hər saat ”deyir.
Dayaz səngərlərdə basdırılmış rus əsgərlərinin çürümüş cəsədlərini qazmaq və ya onların qalıqlarını yanmış zirehli maşınlardan toplamaq ağır işdir.
BMT-nin məlumatına görə, fevral ayında Rusiyanın işğalından sonra, 5000-dən çox ukraynalı mülki şəxs həlak olub.
Nə qədər ukraynalı hərbçinin öldüyü barədə rəsmi məlumat yoxdur. Lakin prezident Zelenskinin bir müşaviri keçən ay deyib ki, hər gün 100-200 Ukrayna əsgəri öldürülür. Orta hesabla bu, bu miqyasda aşağı hədddir.
Aleksey deyir ki, bu rəqəm ona real görünür. Amma o hesab edir ki, ruslar 3 dəfə çox itirirlər.
Severodonetskdə döyüşən bir ukraynalı əsgər Rusiyanın taktikasını Birinci Dünya Müharibəsinə bənzədir – piyadaların dalğası atılan güllələrin qarşısına verilir.
lekseyin fikrincə, müharibədə kim qalib gəlir? “Bu, kimin qalib olması ilə bağlı deyil” deyir. “Söhbət kimin haqlı olmasından gedir. Onlar [Rusiya] bura gəldilər və bu, bağışlanmaz idi”.
Söhbət edilən hər bir ukraynalı əsgər hələ də qalib gələ biləcəklərinə inandıqlarını söyləyib. Şəxsi heyətin yarıdan çoxunun döyüş itkisinə məruz qalan bölmələrdə belə.
Amma bu həm dirilərə, həm də ölülərə təsir edir. Aleksey bir yaşlı qızını bir neçə aydır görə bilmir.
“Bu müharibə həyatımızı və qurduğunuz həyatı məhv etdi” deyir.
O əlavə edir ki, günün sonunda hər şey öz yerini tutur: “İnsanın içində boş olanda bir hiss. Doldurulmamış boşluq.”
- Rusiya niyə Ukraynanın şərqi Donbasını ələ keçirmək istəyir?
Donbasda ölüm tez gəlir. Rus mərmiləri bir neçə saniyə ərzində yerə düşür və onlar sənaye həcmində istifadə olunur. Rusiya gündə orta hesabla 20 min artilleriya mərmisi atır. Ukrayna yalnız 6000 adama cavab verə bilər.
Baş çəkdiyimiz hərbi tibb məntəqəsində güclü mərmi səsindən möhlət yoxdur. Baş həkim Anatoli cəbhə xəttindəki vəziyyəti ürək ağrısı ilə xarakterizə edir.
O, bizə ağır zədələnmiş hərbi təcili yardımın fotoşəkillərini göstərir – güllələrlə deşik-deşik və qəlpələrlə parçalanmış. Doktor Anatoli deyir ki, onların avtomobillərindəki qırmızı xaç ruslar üçün heç bir əhəmiyyət kəsb etmir. Daha iki təcili yardım maşını binanın qarşısında kamuflyaj torları altında yaralıları götürməyə hazır vəziyyətdə gözləyir.
Cəbhədə iki həkim Tina və Polina ilə görüşürük.
Tina orduya könüllü getməzdən əvvəl uşaq xəstəxanasında işləyib. O, hazırda darıxdığı ailəsindən danışarkən göz yaşlarını silir.
“Ağrı yox olur, çünki bir missiyamız var: insanı xəstəxanaya diri çatdırmaq” deyir. Qorxduğunu belə açıqlayır. “Əlbəttə, qorxuludur. Yaxınlığa mərmi düşəndə içindəki hər şey kiçilir”.
Ölən əsgərdən daha çox yaralı var. Tina deyir ki, ona nömrə verməyə icazə verilmir, lakin əlavə edir ki, “bir deyil, demək olar ki, hər gün qurbanlar olur. Bəzən çox, bəzən isə lap çox”.
Polinanın cəmi 21 yaşı var. Müharibə artıq onun qısa ömrünə böyük kölgə salmışdı.
Onun atası və əmisi hazırda Rusiyanın işğalı altında olan Ukraynada əsirlikdədir. O, bu ağrını yaşamamaq üçün, əlindən gələni etdiyini söylədi. O, idmanla məşğul olur və bacardıqca musiqi dinləyir, sırf normal hisslərini qoruyub saxlayır.
Amma Polina etiraf edir ki, özünü tutqun və depressiyaya uğratmamaq çətindir: “Başının üstündən uçan güllələrdən əlavə, yaralılar… Hər şeyi unutdurur. Yaralılar çox vaxt mənim dostlarım olur, bunu ürəyinə salsan, çətin olacaq”.
Ona ümid verən, sağaltdığı əsgərlərdir.
“Yaralı və yorğun olan uşaqlar bəzən xəstəxanaya getmək belə istəmirlər. Mən yoldaşlarımı tərk etməyəcəyəm, müdafiəni bir yerdə saxlayacayıq…”.